Οι παροιμίες και τα γνωμικά του λαού μας έχουν διαχρονική αξία και περιγράφουν με μοναδικό τρόπο τις επιμέρους λειτουργίες των ζωδίων. Κυρίως όμως μας βάζουν στη διαδικασία να σκεφτούμε το δίκαιο και το σωστό έστω και με περιπαικτικό-γελοιοποιητικό τρόπο. Απολαύστε τα!
ΚΡΙΟΣ
Άντρα θέλω, τώρα τον εθέλω.
Όσο βιάζεται η γριά, τόσο κόβεται η κλωστή.
Όποιος βιάζεται σκοντάφτει.
Καινούριο κοσκινάκι μου και που να σε κρεμάσω.
Η σκύλα απ’ τη βιάση της γεννά τυφλά κουτάβια.
ΤΑΥΡΟΣ
Απ’ το να ‘χει η γειτονιά σου, κάλλιο να ‘χει η γωνιά σου.
Ό,τι φάμε ό,τι πιούμε κι ό,τι αρπάξει ο κώλος μας.
Φασούλι το φασούλι γεμίζει το σακούλι.
Αργοκίνητο καράβι κάθε χρόνο και ταξίδι.
ΔΙΔΥΜΟΙ
Εγώ το λέω στη γάτα μου, κι η γάτα στην ουρά της.
Κάλιο λίγα να μαθαίνεις και λιγότερα να λες.
Ένα κάμπο τον εφράζεις, μα ένα στόμα δεν μπορείς.
Τρεις λαλούν και δυο χορεύουν.
ΚΑΡΚΙΝΟΣ
Φύλαγε τα ρούχα σου για να’ χεις τα μισά.
Αρχοντικά πορεύομαι και γύφτικα περνάω.
Το παιδί μου να ‘ν’ καλά και ο άντρας μου χιλιόχρονος.
Παπούτσι απ’ τον τόπο σου κι ας είν’ και μπαλωμένο.
Ούτ’ η πεθερά μητέρα, ούτ’ η νύφη θυγατέρα.
Όσα σκεπάζει ο ουρανός, τόσα σκεπάζει η μάνα.
ΛΕΩΝ
Κάλλιο πρώτος στο χωριό παρά δεύτερος στην πόλη.
Αγαπώ κι εσένα, μα κάλλιο έχω εμένα.
Οι γύφτοι γίναν δήμαρχοι και οι βλάχοι καπετάνιοι.
Άνθρωπο απο γενιά και σκύλο από μάντρα.
Άλλη καμιά δε γέννησε, μον’ η Μαριώ το Γιάννη.
ΠΑΡΘΕΝΟΣ
Η καλή νοικοκυρά είναι δούλα και κυρά.
Βγαλ’ τη σκούφια σου και βάρα με.
Ο φτωχός το δίκιο του το ‘χει για να κλαίγεται.
Κάλη, κακή η κοτούλα μας δύο-τρία αβγά τα κάνει.
Γύρευε ψύλλους στ’ άχυρα.
ΖΥΓΟΣ
Διαλέγοντας, διαλέγοντας επήρε τ’ αποζύμια.
Η ομορφιά της γυναικός είν η μισή της μοίρα.
Απέξω μπέλα μπέλα, κι από μέσα κατσιβέλα.
Μπρος στα κάλλη, τι ‘ναι ο πόνος.
ΣΚΟΡΠΙΟΣ
Γελάει καλύτερα, όποιος γελάει τελευταίος.
Ή εσύ να σκάσεις άντρα ή εγώ να μείνω χήρα.
Ή εσύ να αποθάνεις ή εγώ να μείνω χήρα.
Να’ ταν η ζήλια ψώρα, θα κόλλαγε όλη χώρα.
ΤΟΞΟΤΗΣ
Όπου ‘ναι καλορίζικος γεννά κι ο πετεινός του.
Ούτε σε γάμο έτυχε, ούτε σε πανηγύρι.
Κάλλιο να ‘ναι καλότυχος παρά αντρειωμένος.
Άλλοι ψυχομαχάνε και άλλοι κωλοβαράνε.
ΑΙΓΟΚΕΡΩΣ
Σταλαγματιά, σταλαγματιά γεμίζει η στάμνα η πλατιά.
Τα καλά του Γιάννη θέλεις, μα τον Γιάννη δεν τον θέλεις.
Δέκα μέτρα κι ένα κόβε.
Αγάλια αγάλια γίνεται η αγουρίδα μέλι.
Φαΐ άφηνε γι’ αύριο, δουλειά να μην αφήνεις.
ΥΔΡΟΧΟΟΣ
Στων ζουρλών το χωριό και ο γνωστικός βλαμμένος.
Όποιος γεννήθηκε ζουρλός, ποτέ δε φρονιμεύει.
Δείξε μου το φίλο σου να σου πω ποιος είσαι.
Οι ακαμάτρες και οι τρελές έχουν τις τύχες τις καλές.
ΙΧΘΕΙΣ
Αλλού ο παπάς κι αλλού τα ράσα του.
– Γειά σου Γιάννη! – Κουκιά σπέρνω…
Πάω να πω τον πόνο μου και βρίσκω πιο μεγάλο.
Αμαρτία εξομολογήμενη μισή συγχωρεμένη.
Αντάμα κουβεντιάζουμε και χωριστά ακούμε.
