Στην αστρολογία υπάρχουν τόσες διαφορετικές περιπτώσεις, όσες είναι και οι άνθρωποι. Παρά ταύτα, αν κληθούμε να επιλέξουμε το ζώδιο που συγκεντρώνει τους πιο ετερόκλητους αντιπροσώπους, αυτό είναι σίγουρα εκείνο των Ιχθύων, που «κουβαλάει» στην πλάτη του όλη την πορεία του Ζωδιακού.
Οι περισσότεροι Ιχθύες όμως, έχουν ένα κοινό: δεν είναι «του κόσμου τούτου», δεν τα πάνε καλά με την πραγματικότητα. Ο σύγχρονος κυβερνήτης τους, ο Ποσειδώνας (παραδοσιακός είναι ο Δίας), πλανήτης του υπερβατικού, της φαντασίας και της ψευδαίσθησης, τους εμποτίζει με την ανάγκη της μόνιμης φυγής. Ο Edgar Allan Poe είχε πει πως “ό,τι βλέπουμε δεν είναι παρά όνειρο μέσα σε όνειρο’’ κι αυτή η φράση τους αντιπροσωπεύει πλήρως. Στο ζώδιο των Ιχθύων, το συμβολικό ταξίδι του ανθρώπου στον Ζωδιακό οδεύει προς την ολοκλήρωση του, αποζητώντας την λύτρωση, λέξη κλειδί για εκείνους. Εδώ, η σχέση με την ύλη έχει ήδη αφομοιωθεί και προσπεραστεί, άρα απομένει η επαφή με το άυλο, το αόρατο, για να επέλθει η ολοκλήρωση.
Γι’ αυτό και οι Ιχθύες δεν τα πάνε καλά με οτιδήποτε πρακτικό, σε αντίθεση με το έτερο ήμισυ του άξονα, τους Παρθένους. Τους κουράζει αφόρητα η ωμή πραγματικότητα που όμως ως μεταβλητό, δεκτικό ζώδιο του νερού, απορροφούν ως το μεδούλι. Εδώ είναι που καλούνται να μετουσιώσουν όλη αυτή την πληροφορία διοχετεύοντας την δημιουργικά. Οι Ιχθύες που δεν καταφέρνουν να βρουν διεξόδους, είναι οι δυσκολότερες περιπτώσεις του ζωδίου γιατί εκφράζουν αυτή την ανάγκη φυγής σε χαμηλό επίπεδο. Εδώ βρίσκουμε τον ψεύτη που πρώτα έχει πείσει τον εαυτό του για το ψέμα του κι έπειτα το μεταφέρει στους άλλους (στον Ποσειδώνα ανήκουν οι εξαπατήσεις, οι αυτό-εξαπατήσεις και οι πλάνες όταν κινείται σε κατώτερες περιοχές). Εδώ βρίσκουμε εκείνον που παραιτείται από την ζωή, αδύναμος να αναλάβει τις ευθύνες του. Έχουμε εκείνον που δεν αντιλαμβάνεται την λεπτή γραμμή ανάμεσα στην θυσία και την θυματοποίηση, αναδεικνύοντας συχνά μέσω της δεύτερης ένα ιδιότυπο «Εγώ». Αλλά κι εκείνον που παραιτείται, αφήνοντας τον εαυτό του έρμαιο των εξαρτήσεων του, αναζητώντας πλασματικούς παραδείσους, όπως για παράδειγμα στις ουσίες και το αλκοόλ.
Κάπου εδώ αντιλαμβανόμαστε και το γιατί η σύνδεση τους με την Τέχνη δεν είναι τυχαία: Η ανάγκη φυγής από την πραγματικότητα που αλλού μπορεί να εκφραστεί καλύτερα αν όχι στην δημιουργία; Γιατί το μόνο σίγουρο είναι ότι υπάρχει καταγεγραμμένη στο d.n.a τους και εκφράζεται μόνιμα και στις καθημερινές τους επαφές. Χαρακτηρίζονται αφηρημένοι (και είναι) γιατί μόνιμα βουτάνε στον κόσμο της φαντασίας τους. Φαίνονται από το βλέμμα τους (έχουν το πιο υγρό βλέμμα του Ζωδιακού) που χάνεται, κι όταν ακόμα μιλούν με κάποιον, δεν είναι καθόλου σίγουρο ότι ακούνε. Είναι περιβόητη δε, η τάση τους να αρνούνται να αντιμετωπίσουν πολλά από τα προβλήματα τους στον πραγματικό κόσμο, παριστάνοντας ότι δεν υφίστανται. Ζουν μία δεύτερη ζωή μέσα στο μυαλό τους – που ενδεχομένως να την προτιμούν κιόλας- οπότε όταν αυτό καταφέρουν να το εκφράσουν με ήχους, χρώματα και εικόνες, είναι ικανοί για μικρά θαύματα.
Υπάρχει και μία τρίτη κατηγορία Ιχθύων: Είναι εκείνοι που κάνουν την μεγάλη υπέρβαση κι αφιερώνονται σε ανώτερα πνευματικά επίπεδα, βρίσκοντας την λύτρωση μέσω της θρησκευτικότητας που χαρακτηρίζει το ζώδιο. Οι περισσότεροι εκπρόσωποι του ζωδίου έχουν στενή σχέση με την θρησκεία και την μεταφυσική, που συναντάται σε πολλά επίπεδα ξεκινώντας από τον θρησκόληπτο ή τον δεισιδαίμονα και φτάνοντας μέχρι τον βαθιά πνευματικό άνθρωπο, που διατήρησε την σύνδεση του με εκείνο που υπάρχει πέρα από την «κουρτίνα» του ορατού, βρίσκοντας εκεί την πολυπόθητη λύτρωση.
Στο ζώδιο των Ιχθύων βρισκόμαστε σε ένα εξαιρετικά σημαντικό σημείο. Η συνειδητοποίηση του ότι όλα είναι Ένα μέσα στην απέραντη συμπαντική θάλασσα που πλέουμε, γίνεται εδώ, μέσω των υπερευαίσθητων κεραιών του Ποσειδώνα. Λίγο πριν το κλείσιμο του κύκλου και την παράδοση της σκυτάλης στον Κριό, οι Ιχθύες διδάσκουν ότι ουσιαστικά, τέλος δεν υπάρχει, παρά μόνο πόρτες που οδηγούν σε άλλες πόρτες και νέες διαδρομές.
