Η αντίληψη της απώλειας με γνώμονα τους μεγάλους πλανήτες

ASTROTEAM GUEST
16/08/2019

Απώλεια, μια από τις σοβαρότερες και δυσκολότερες προκλήσεις στη ζωή ενός ανθρώπου. Χάσιμο, απουσία, θάνατος, απώλεια ξαφνική ή αναμενόμενη, όπως και να έχει, με μοιραίο επιγέννημα τον ψυχικό πόνο.

Η φύση ενός γενέθλιου ωροσκοπίου, δηλαδή ο χαρακτηρισμός ενός ατόμου ως “Πλουτώνιο”, “Ουράνιο¨, “φύσης  Δία” κτλ χρωματίζεται με βάση τις δυνατότερες όψεις των φώτων (Ηλίου και Σελήνης) με τους αργοκίνητους πλανήτες (Δίας, Κρόνος, Ουρανός, Ποσειδώνας και Πλούτωνας).  Έτσι, αδιαμφισβήτητα, η έντονη παρουσία αυτών των πλανητών προσδίδει πολύ σημαντικά στοιχεία στης ψυχοσύνθεσή μας.

Ας εξετάσουμε λοιπόν ένα ένα σύμφωνα με τις αντίστοιχες ιδιότητες πλανητών, το πώς εκλαμβάνουν και βιώνουν οι άνθρωποι την απώλεια, έχοντας πάντα υπ’ όψιν ότι κάθε γενέθλιος χάρτης είναι μοναδικός και με διαφορετική δυναμική και υποστήριξη.

ΔΙΑΣ

Πρώτη αντίληψη “αποτυχία αξιοποίησης”.

Σίγουρα η θλίψη και το πένθος ενός χαμού δεν ταιριάζουν στη φύση του ευεργέτη Δία, του πλανήτη της αισιοδοξίας, της επέκτασης και της χαράς.

Ένα άτομο με τονισμένο Δία στο γενέθλιο χάρτη του, βιώνει αρχικά την απώλεια με έντονη άρνηση. Άλλωστε δεν είναι διόλου εύκολο για τα χαρούμενα παιδιά του ζωδιακού να κατανοήσουν ένα ξαφνικό τέλος μιας ζωής, μιας σχέσης, μιας κατάστασης.

Όταν κάποια μορφή απώλειας και θλίψης διασταυρώσει το κατά τα άλλα σύνηθες ηλιόλουστο μονοπάτι τους, σκοτεινιάζοντάς το, τότε νιώθουν ότι ένα χέρι τους “έκοψε” απότομα την χαρά, την ανεμελιά και ότι τους πήραν μακριά την λιακάδα που γεμίζει με τόση αφθονία την ψυχή τους.

Μετά το πρώτο σοκ και την εσωτερική σύγκρουση, θα αντιμετωπίσουν μια απώλεια με την αειθαλή αισιοδοξία τους και την βαθιά πίστη που τους διακρίνει προς το Θεό.

Θα στραφούν επίσης προς άλλες αγαπημένες τους ενασχολήσεις, όπως την αστρολογία, τη φιλοσοφία, τον πνευματισμό, την εξερεύνηση μακρινών πολιτισμών και θρησκειών.

Ιδιαίτερα ευεργετικό θα ήταν ένα ταξίδι, μια μικρή “φυγή”, για να ανανεωθούν και να απελευθερωθούν από οποιαδήποτε μορφή πόνου. Να τινάξουν από τις πλάτες τους το παρελθόν και να επιστρέψουν ανανεωμένοι και φέροντας πίσω το γνώριμο χαμόγελο με το οποίο τους προίκισε ο πλανήτης Δίας.

ΚΡΟΝΟΣ

Πρώτη αντίληψη “αίσθημα στέρησης”

Τα “Κρόνια” άτομα, εκείνοι δηλαδή οι οποίοι φέρουν έντονα στο ωροσκόπιό τους το στοιχείο του Κρόνου, πλανήτη της στέρησης, του περιορισμού και της μελαγχολίας, αντιλαμβάνονται την απώλεια στη ζωή τους με πειθαρχεία, χωρίς ιδιαίτερους συναισθηματισμός ή μοιρολατρεία αλλά αντιθέτως ως κάτι φυσιολογικό και απαραίτητο για την εξέλιξη κάποιου.

Σκύβουν το κεφάλι καρτερικά και με σεβασμό προς τα περισσότερα συμβάντα στη ζωή και τη φθορά, ώσπου να περάσει η μπόρα, μακριά από όλους (προφανώς, δεν θα επιτρέψουν σε κανέναν, ούτε καν στον εαυτό τους, να τους δει λυγισμένους και με δάκρυα στα μάτια).

Οι στιγμές έκφρασης ενός συναισθήματος όπως η θλίψη για εκείνους αποτελεί συνώνυμο της έκθεσης κάθε προσωπικής αδυναμίας τους. Έτσι εστιάζουν, σε τί άλλο; Στην δουλειά τους και τη ρουτίνα τους, ώστε να ξεχαστούν και να αποκρύψουν τα τραύματά τους. Σε περιόδους που νιώθουν ψυχικό πόνο και πένθος, εκείνοι συνεχίζουν να εργάζονται ασταμάτητα και αγόγγυστα.

Συνειδητοποιούν ή τουλάχιστον προσπαθούν επίμονα να πάρουν απόφαση, ότι μοιραία, δεν γίνεται όλα να λειτουργούν βάση των δικών τους καλοκουρδισμένων σχεδίων και καθόλα άρτιων κατασκευών. Ένας Κρόνιος άνθρωπος άλλωστε, έχει νιώσει τις δυσκολίες από πολύ μικρός και έχει βεβαιωθεί ότι μια απώλεια είναι άλλο ένα βουνό που οφείλει να σκαρφαλώσει.

Χωρίς αμφιβολία, θα τους βοηθούσε εξαιρετικά να επιτρέψουν στον εαυτό τους να  χαλαρώσουν και κυρίως να εκφράσουν με κάποιο προσωπικό τρόπο τα συναισθήματά τους και να αποδεχθούν ότι είναι μέρος της ανθρώπινης φύσης τους και όχι αντικείμενο χλευασμού ή αδυναμία.

ΟΥΡΑΝΟΣ

Πρώτη αντίληψη “ξαφνικό πλήγμα”

Οι αντισυμβατικοί, οι υποστηρικτές της ωμής αλήθειας, και οραματιστές του μέλλοντος, οι “Ουράνιοι” τύποι δηλαδή, είναι πιθανότερο να αντιμετωπίσουν μια απώλεια με πρώτη αντίδραση την αμφισβήτηση. Θα αναρωτηθούν εάν αυτό που βιώνουν είναι οριστικό, από ποιαν αλήθεια προέρχεται, πού οδηγεί μελλοντικά και αντίστοιχα θα μεταφέρουν τα ερωτήματα και στο περιβάλλον τους.

Σε πρώτο στάδιο θα αντιδράσουν με τρόπο ψυχρό και μη αναμενόμενο-έως σοκαριστικό για τους άλλους εκφράζοντας τη θλίψη ενός τέλους ως μια πρόκληση για τους ίδιους,  με αποστασιοποίηση και για ακόμα μια φορά με επαναστατικές απόψεις για το θέμα.

Είναι οι άνθρωποι που συνήθως θα αντιμετωπίσουν με γνώμονα το κοινό καλό ακόμα και ένα στενάχωρο προσωπικό θέμα. Θα μιλήσουν μόνο σε κοντινούς φίλους για αυτό, ίσως ούτε καν στην οικογένειά τους, θα τα βάλουν όλα κάτω με μοναδικό μέτρο τη λογική και θα απαγορεύσουν στον εαυτό τους οποιαδήποτε προσκόλληση στο παρελθόν και σε οτιδήποτε θα τους πήγαινε πίσω ή θα έτρεφε το περιοριστικό για εκείνους αίσθημα της θλίψης.

Καθώς ο (αυτο)περιορισμός των συναισθημάτων τους και η προσαρμογή σε συνθήκες τις οποίες δεν επέλεξαν είναι το δυσκολότερο κομμάτι της ιδιοσυγκρασίας τους, η οποιαδήποτε προσπάθεια έκφρασης των παραπάνω θα τους βοηθούσε να μαλακώσουν και αποφύγουν σκληρύνσεις, εξελίσσοντας την ηγετική προσωπικότητά τους.

ΠΟΣΕΙΔΩΝΑΣ

Πρώτη αντίληψη “ναυάγιο – διάλυση”

Όταν μια μορφής απώλεια χτυπήσει την πόρτα κάποιου με έντονο Ποσειδώνα στον γενέθλιο χάρτη του, τότε ο πλανήτης αποκαλύπτει και χρωματίζει την αποδοχή και διαχείριση μιας τέτοιας κατάστασης πένθους με μερικά από τα πιο βαριά και νοσηρά χαρακτηριστικά του.

Η ψυχή του ατόμου έρχεται αντιμέτωπη με στοιχεία που υπήρχαν ήδη μέσα του επιμελώς κεκαλυμμένα και αγνοημένα. Καλείται να ανοίξει τα μάτια, τα οποία κρατάει σφαλιστά από την εκ φύσεως ή αυτοεπιλεγμένη λιποψυχία του και να έρθει πρόσωπο με πρόσωπο με τα πιο επίπονα στοιχεία του πλανήτη της διάλυσης των ορίων, του χάους, της φυγής.

Υπάρχουν άπειρες περιπτώσεις στις οποίες ένας Ποσειδώνιος έχει ήδη προαισθανθεί ένα επικείμενο τέλος, πολύ πριν συμβεί. Η προαίσθηση είναι άλλωστε στα έμφυτα χαρίσματά τους, ακόμα και αν αυτή έρχεται τις περισσότερες φορές ως ομιχλώδης και δυσοίωνη.

Σε μια αντίστοιχη περίοδο πένθους λοιπόν, η θλίψη της καθημερινότητας ανακατεύεται με το ασυνείδητο και τα όνειρά τους και είναι πολύ εύκολο για εκείνους να “χάνονται”από το περιβάλλον και τον ίδιο τον εαυτό τους και να αποζητούν μια πιθανή μορφή φυγής. Αυτό μπορεί να τους οδηγήσει σε υψηλή καλλιτεχνική έκφραση αλλά και σε αυτοκαταστροφικά μονοπάτια, όπως το αλκοόλ και διάφορες ουσίες.

Θα είναι ιδιαίτερα επιβοηθητικό για εκείνους να διοχετεύσουν την χαώδη πνευματική τους ενέργεια σε διαλογισμό, μορφές τέχνης όπως η ποίηση και ο χορός, σε ανιδιοτελή προσφορά και γενικότερα να διαχειριστούν έτσι τον οποιοδήποτε ο ψυχικό πόνο ώστε να βοηθηθούν και να οδηγηθούν στη συνειδητοποίηση κοσμικών αληθειών.

ΠΛΟΥΤΩΝΑΣ

Πρώτη αντίληψη “Αφανισμός κι αναγέννηση”

Το μονοπάτι ενός ανθρώπου με Πλουτώνια χαρακτηριστικά είναι ανά περιόδους βυθισμένο στο σκοτάδι ή λουσμένο στο φως, δεν υπάρχουν συννεφάκια ή μικρές ηλιοφάνειες.

Για αυτό και η απώλεια στη ζωή ενός τέτοιου ατόμου αποτελεί τη μεγαλύτερη και πιο επίπονη κρίση. Εδώ έρχεται αντιμέτωπος με τη μεγαλύτερη από τις τεράστιες φοβίες του, τον θάνατο -φυσικό ή πνευματικό. Οργανώνει, δημιουργεί και συντηρεί σχεδόν τα πάντα στη ζωή του με απόλυτη αφιέρωση, ψυχικό μόχθο και φυσικά επιζητά τον αμέριστο έλεγχο, για ένα κυρίως λόγο, θέλει το απόλυτο και το αιώνιο.

Συναντάει την απώλεια στη ζωή του απόλυτα και με θυμό, βουτάει όλη του τη ψυχή στο εκάστοτε πλήγμα και το βιώνει ως ένα καθολικό τέλος το οποίο εισρέει σε ολόκληρη την ύπαρξη του, χωρίς να θέλει, ούτε να μπορεί φυσικά, να το αποκόψει και να το κρατήσει έξω από εκείνον και τη καθημερινότητά του.

Κάθε φορά νιώθει να γνωρίζεται εκ νέου με τη Μοίρα, με πρώτη αντίδραση φυσικά το μένος. Τη στιγμή λοιπόν που ένας Πλουτώνιος, συμβιβαστεί με το τέλος σημαίνει ότι άγγιξε το πιο χαμηλό  και σκοτεινό σημείο της θλίψης του, έχει αλλάξει δέρμα και η ανάσα του είναι ακόμα αρκετή να τον κρατήσει μέχρι την ανάδυση στην επιφάνεια και το φως, με οποιοδήποτε κόστος. Θα πρέπει να μάθει να αποδέχεται τις καταστάσεις όπως έρχονται και να συμβιβαστεί με το γεγονός ότι δεν γίνεται να έχει τον έλεγχο σε όλα. Αργά ή γρήγορα έρχεται μια κρίση η οποία τον διδάσκει βίαια πως ακόμα και αν αντισταθεί με όλη του την απύθμενη ψυχική δύναμη και σθένος, εκείνος πρέπει να μάθει να ξεριζώνεται με πλήρη υποταγή στη θέληση του Θεού.

“Ανάδυση.  Αναζωπύρωση. Υπέρβαση.” Αυτές οι λέξεις επαναλαμβάνονται σχεδόν εμμονικά στο μυαλό του ώσπου να συναντήσουν μεταμορφωτικά τη ψυχή και το σώμα και να καταφέρει να απαγκιστρωθεί από αυτοκαταστροφικές καταστάσεις, να θάψει ό,τι βρίσκεται σε αποσύνθεση και να ανθίσει ξανά.

Από την Μάριαμ Τουμάση

Θέλεις να σπουδάσεις Αστρολογία;

Σπουδές Αστρολογίας εξ αποστάσεως ή διά ζώσης στην Εναλλακτική Παιδεία!

Σχετικά άρθρα