Στην κλασσική εποχή αναπτύσσεται η Φιλοσοφία, ξεκινώντας από τον Πυθαγόρα και τους Προσωκρατικούς φιλόσοφους. Μέχρι τότε όλη η Γνώση του Κόσμου και της Ψυχής υπήρχε μέσα στους Μύθους, κρυμμένη επιμελώς. Στον Όμηρο, στους Άθλους των Ηρώων, στην Γένεση του Ησιόδου και σε άλλα πολλά ποιήματα. Η Φιλοσοφία ρίχνει το πέπλο γύρω από τους μύθους και έρχεται να αναλύσει το θέμα του Κόσμου και της Ψυχής υπό το πρίσμα της επιστήμης πλέον, απευθυνόμενη στην Λογική και όχι στο Θυμοειδές που απευθυνόταν η Μυθολογία. Στο Θυμοειδές υπάγεται η ευχαρίστηση και η φαντασία που οι μύθοι τις διεγείρουν. Οι φιλόσοφοι αναφέρουν στα κείμενά τους τους Μύθους και μας δίνουν μια πρώτη εικόνα για το πώς λειτουργούν στον ψυχισμό μας. Εκείνοι είναι οι πρώτοι που μας βοήθησαν να αναλύσουμε τα γεγονότα της Μυθολογίας ως Αρχετυπικά Σύμβολα που διαδραματίζονται αιωνίως στον εσωτερικό μας Κόσμο αλλά και στο Σύμπαν.
Μέσα στα φιλοσοφικά κείμενα υπάρχουν αναφορές και στην Αστρολογία, καθώς είναι συνυφασμένη με την Μυθολογία και την λειτουργία της Ψυχής. Ο Πλάτων στον διάλογο Τίμαιο μας μιλά για έναν Δημιουργό που έφτιαξε τον Χρόνο, ως είδωλο, αντίγραφο του αιωνίου, επίσης έδωσε Ψυχή στα όντα του κόσμου, έδωσε όμως το ανώτερο κομμάτι της, αυτό που λέει ως Λογιστικό. Έφτιαξε και τους “νέους Θεούς” όπως τους αποκαλεί τους οποίους “έβαλε στο πόδι του” για να πλάσουν τα κατώτερα στοιχεία της Ψυχής, που είναι το Θυμοειδές και το Επιθυμητικό.
Το Θυμοειδές έχει να κάνει με την ανάγκη για δόξα, για τιμές, για προβολή και αξίωση, τονώνεται το Εγώ, το Επιθυμητικό με τα πάθη, την ανάγκη να έχουμε ασφάλεια και τις υλιστικές επιθυμίες μας. Στην συνέχεια μας αναφέρει τους νέους Θεούς ως Αστερισμούς και Πλανήτες οι οποίοι ελέγχουν το πεπρωμένο μας. Βλέπουμε εδώ λοιπόν καθαρά αναφορά στην επίδραση των πλανητών στην ζωή μας και στο πεπρωμένο μας. Ομοίως και στον Ορφικό Ύμνο των Άστρων:
“… Ω Άστρα επουράνια, της μαύρης Νύχτας αγαπητά παιδιά,
που περιφέρεστε κυκλικώς με κυκλοτερείς κινήσεις γύρω από το θρόνο.
Σπινθηροβόλα, πύρινα, αιώνιοι γεννήτορες όλων ανεξαιρέτως,
που είστε το πεπρωμένο, που επισημαίνετε κάθε μοιραίο,
που καθορίζετε των θνητών ανθρώπων τη θεϊκή πορεία …”
Το ηθικό κομμάτι της Φιλοσοφίας απευθύνεται στο Λογιστικό μέρος της ψυχής μας, το οποίο αν το “ταΐσουμε” με πνευματική τροφή θα δυναμώσει και θα μπορεί να φέρει εις πέρας τα άλλα δύο (θυμοειδές και επιθυμητικό). Πολύ εύστοχος ο μύθος του πολυκέφαλου τέρατος στον διάλογο “Πολιτεία”. Είναι ένα τέρας με πολλά κεφάλια, ένα λιοντάρι κι ένα μικρό ανθρωπάκι. Και τα τρία μαζί βρίσκονται μέσα σε έναν άνθρωπο. Όσο ο άνθρωπος μέσα είναι μικρός, τα άλλα δύο είναι θηρία ανήμερα. Όταν εκείνος τραφεί, μεγαλώνει και εκείνα μικραίνουν και καταφέρνει να τα υποτάξει και να τα καθοδηγήσει. Έτσι γίνεται με την μελέτη φιλοσοφικών κειμένων και όταν περνούμε από την φιλοσοφία στην πράξη..
Για να θρέψουμε το Λογιστικό μας κομμάτι, θα πρέπει να ασχοληθούμε με τα δικά του ενδιαφέροντα: Ηθικές αξίες, δικαιοσύνη, αληθινή συμπαντική αγάπη, ομορφιά του Κόσμου, εσωτερικό Φως, βαθιά Αυτογνωσία… Όταν πλημμυρίσει η ψυχή μας με τέτοιες έννοιες, μεγαλώνει το μικρό ανθρωπάκι του παραπάνω μύθου, μπορεί να τιθασεύσει τα άλλα δύο και με αυτόν τον τρόπο οι δύσκολες αστρολογικές όψεις σε έναν αστρολογικό Χάρτη γίνονται σιγά σιγά ευκολότερες καθώς, ανεβαίνει επίπεδο ο κάθε πλανήτης. Με τον καιρό θα ανακαλύψουμε πως η ευτυχία πηγάζει από μέσα μας και όχι από αποκτήματα κάθε είδους και πως όσο πιο ολιγαρκείς είμαστε τόσο το καλύτερο διότι δεν θα μας λείπει τίποτα, εφόσον οι ίδιοι τα έχουμε όλα !
Το φιλοσοφείν είναι μεγάλο εφόδιο ώστε ο δύσκολος ανηφορικός και κακοτράχαλος δρόμος προς την Αυτογνωσία να γίνει πιο βατός, χωρίς πολλά εμπόδια. Το ταξίδι μας θα είναι πλούσιο από εμπειρίες αλλά και ευχάριστο μαζί, καθώς θα έχουμε γυμναστεί κατάλληλα ώστε να βλέπουμε τα γεγονότα της ζωής μας ως εξωτερικοί παρατηρητές και θα αναρωτιόμαστε πάντα το “γιατί”, αντί να οργιζόμαστε και να γεμίζουμε αρνητικά συναισθήματα.
Όσο μπορούμε λοιπόν, ας κοιτούμε ψηλά, ψάχνοντας την Αλήθεια πίσω από τα γεγονότα και τα φαινόμενα. Κάπου εκεί θα βρούμε τον αληθινό εαυτό μας, τον λόγο ύπαρξής μας, θα αναγεννηθούμε και θα ζήσουμε με αρμονία.
Από την Αρετή Γεωργακοπούλου
