Συναισθήματα που δεν εκφράστηκαν, δεν πεθαίνουν ποτέ. Ξεσπούν με άγριο τρόπο.
Σίγκμουντ Φρόιντ.
Όπου δεν υπάρχει φως είναι σκοτάδι. Ό,τι δεν το ζεσταίνει ο ήλιος παγώνει. Ο κάτω κόσμος – τα σπλάχνα της γης – ο θάνατος έχουν μαύρο χρώμα. Ριζική μεταμόρφωση του εγώ με εσωτερικό σκοτάδι της ψυχής. Το μαύρο είναι ένα τίποτα χωρίς δυνατότητες. Ένα νεκρό τίποτα μετά τον θάνατο του ήλιου, μια αιώνια σιωπή, χωρίς καν την ελπίδα ενός μέλλοντος», σημείωνε ο περίφημος καλλιτέχνης Βασίλι Καντίνσκι για τα δεινά του μαύρου χρώματος. Κι αυτό γιατί το μαύρο δεν είναι καν χρώμα, καθώς απορροφά όλο το φως του χρωματικού φάσματος. Ως αντίθεση στο άσπρο και ταυτόχρονα ως απουσία φωτός, το μαύρο είναι το απόλυτο χρώμα. Γι’ αυτό και έχει συνδεθεί παραδοσιακά σε συμβολικό επίπεδο με αρνητικά στοιχεία: από το αρχέγονο σκοτάδι, την άμορφη ύλη και τον Κάτω Κόσμο μέχρι το χάος, το τίποτα, τη σκιά, το κακό, τη θλίψη και τον θάνατο φυσικά. Οι αρνητικές συνεπαγωγές του μαύρου δεν έχουν ιστορικό τέλος.
Συνδέεται με το πρώτο chakra το οποίο βρίσκεται στο περίνεο, μεταξύ του πρωκτού και των γεννητικών οργάνων.
Ο πιο μακρινός πλανήτης του ηλιακού μας συστήματος δε ζεσταίνεται από τη φωτιά του. Ωκεανοί από νερό αμμώνια και μεθάνιο παγώνουν στους -240οC. Η δράση του δίνει δύναμη και σκοπό στη ζωή! Μέσα από την ολοκληρωτική καταστροφή η αναγέννηση. Η ρίζα και η αιτία είναι ο στόχος, μόνο που για τον βρούμε πρέπει να ξεφλουδίσουμε τις σάρκες μας να βουτήξουμε σε σκοτάδια για να βρούμε το φως. Μας μαθαίνει να εμπιστευόμαστε τη ροή. Να ταυτιζόμαστε με το δίκαιο ουράνιο σχέδιο. Σχετίζεται με το κρυφό και το υπόγειο. Συνδέεται με το πρώτο chakra το οποίο βρίσκεται στο περίνεο, μεταξύ του πρωκτού και των γεννητικών οργάνων.
Το πρώτο κέντρο το λένε και ρίζα, διότι είναι αυτό που κοιτάει προς τη γη και μας κρατάει δεμένους στο υλικό πεδίο και γενικότερα στην ενσάρκωσή μας. Εδώ είναι η έδρα της θέλησής μας για ζωή και για τους άντρες είναι το κέντρο της αναπαραγωγής τους και της γονιμότητάς τους. Το κέντρο αυτό μπορεί να μπλοκαριστεί ή να φτάσει σε σημείο ανισορροπίας όταν το άτομο, δεν επιθυμεί να ζει. Βασικές λειτουργίες ζωή και θάνατος σ ένα κύκλο αέναο. Οι εμμονές, οι αναλύσεις και οι κρίσεις τον ακολουθούν για τη διαδικασία της καταστροφής και της αναγέννησης. Η ανάσα του δεν μας γαργαλάει το σβέρκο, μας κόβει τα πόδια, μας βουλιάζει τη γη. Είναι ο κυβερνήτης πλανήτης του Σκορπιού κι ο έλεγχος είναι μανιέρα του. Θ ανεβαίνει πάντα από τον Άδη ν αρπάζει την Περσεφόνη του εμμονικά και θα κάνει τα πάντα να μην του φεύγει. Ο παγωμένος Πλούτωνας είναι ένας πλανήτης νάνος του Ηλιακού συστήματος και το μεγαλύτερο αντικείμενο στη Ζώνη του Κάιπερ, ο Πλούτωνας αποτελείται κατά κύριο λόγο από πέτρωμα και πάγο, και η μάζα του είναι σχετικά μικρή, περίπου το 1/6 της μάζας της Σελήνης και έχει το 1/3 του όγκου της. Βρίσκεται στα εξωτερικά τμήματα του ηλιακού συστήματος, και έτσι χαρακτηρίζεται από πολύ χαμηλές θερμοκρασίες. Ανακαλύφθηκε το 1930.
Θεός του Κάτω κόσμου…
Ο Πλούτωνας τρομακτική μορφή για τους ζωντανούς, κανείς δεν θέλει να τον συναντήσει… Ωστόσο: Οι άνθρωποι συνέδεσαν το όνομα του και με κάτι πολύ θετικό, με τον πλούτο που κρύβεται στη γη, πολύτιμα ορυκτά και μέταλλα αλλά και με τη δύναμη της ζωής και της αναπαραγωγής. Οι καρποί βρίσκονται κάτω από τη γη για να βλαστήσουν και να δώσουν την ενέργεια τους και να εξελιχθούν. Πρέπει να ταφούν λοιπόν να κρυφτούν από τον ήλιο και το νερό να το πάρουν από το χώμα για να ριζώσουν και να βγουν στην επιφάνεια σαν νέα ζωή. Παράλληλα η γη για να έχει δύναμη να δώσει πρέπει να χωνέψει νεκρούς και σάπιους οργανισμούς για να ξαναπάρει ζωή.
…ενώ ο Πλούτωνας τον κάτω κόσμο, το αόρατο βασίλειο στο οποίο πηγαίνουν οι νεκροί όταν αφήνουν τον επίγειο κόσμο.
Στην Ελληνική μυθολογία ο Πλούτωνας, θεός του κάτω κόσμου, ήταν γιος των Τιτάνων Κρόνου και Ρέας. Είχε τρεις μεγαλύτερες αδελφές, την Εστία, την Δήμητρα και την Ήρα, όπως επίσης δύο νεότερους αδελφούς, τον Ποσειδώνα και τον Δία. Μετά τη γέννησή του τον “κατάπιε” ο πατέρας του Κρόνος όπως και τ΄ αδέλφια του σε μια αλληγορική απόδοση της υπεροχής της ακολουθούμενης τότε “Κρόνιας θρησκείας”, που τα πάντα σκίαζε η καταστροφή του χρόνου-Κρόνου. Μετά τη δεύτερη μεγάλη θρησκευτική επανάσταση που συμβαίνει στην Ελληνική Μυθολογία φέρεται πως μόλις ενηλικιώθηκε ο Δίας, που είχε διασωθεί από την παιδοκτόνο τακτική του πατέρα του, κατάφερε να αναγκάσει εκείνον να εμήσει τα αδέλφια του. Μετά την απελευθέρωσή τους οι έξι νεότεροι θεοί, μαζί με τους συμμάχους που κατάφεραν να συγκεντρώσουν, διεκδίκησαν από τους γονείς τους και τους θείους τους την εξουσία προκαλώντας την Τιτανομαχία. Οι τρεις αδελφοί έλαβαν από τους Κύκλωπες τα όπλα που θα τους βοηθούσαν στη μάχη μεταξύ των θεών. Ο Δίας έλαβε τον κεραυνό, ο Ποσειδώνας μία τρίαινα και ο Πλούτωνας ένα κράνος που έκανε αόρατο όποιον το φορούσε. Ο πόλεμος διήρκεσε 10 χρόνια και έληξε με τη νίκη των νεότερων θεών. Μετά τη νίκη ο Πλούτωνας και οι δύο νεότεροι αδελφοί του, ο Ποσειδώνας και ο Δίας, έριξαν κλήρο για να καθορίσουν τα βασίλεια που θα κυβερνούσαν. Ο Δίας ανέλαβε τον ουρανό και κυρίαρχος των πάντων, ο Ποσειδώνας τις θάλασσες και κάθε υγρό στοιχείο, ενώ ο Πλούτωνας τον κάτω κόσμο, το αόρατο βασίλειο στο οποίο πηγαίνουν οι νεκροί όταν αφήνουν τον επίγειο κόσμο.
Ο Πλούτωνας έλαβε ως σύζυγό του, την Περσεφόνη, μέσα από τέχνασμα, μια ιστορία που συνέδεσε τα αρχαία Ελευσίνια Μυστήρια με το Ολύμπιο Πάνθεον, σε μια πρώιμη αλληγορική παρουσία – σύνδεση ζωής και θανάτου.
Ο Πλούτωνας έλαβε ως σύζυγό του, την Περσεφόνη, μέσα από τέχνασμα, μια ιστορία που συνέδεσε τα αρχαία Ελευσίνια Μυστήρια με το Ολύμπιο πάνθεον, σε μια πρώιμη αλληγορική παρουσία – σύνδεση ζωής και θανάτου. Η σύζυγος του Πλούτωνα, και αρχαϊκή βασίλισσα του κάτω κόσμου, προτού καθιερωθούν οι Ελληνικοί Ολύμπιοι, ήταν η Περσεφόνη, παρουσιαζόμενη από τους Έλληνες ως κόρη του Δία και της Δήμητρας. Η Περσεφόνη δεν υπέκυψε με τη θέλησή της στον Πλούτωνα, αλλά απήχθη από αυτόν ενώ μάζευε λουλούδια με την παρέα της. Ο Πλούτωνας αγάπησε την Περσεφόνη τόσο πολύ που δεν την απελευθέρωσε από τον κάτω κόσμο. Η μητέρα της Περσεφόνης πενθούσε για την απώλεια της κόρης της και έριξε κατάρα στη γη προκαλώντας μεγάλη πείνα. Ο Πλούτωνας ξεγέλασε την Περσεφόνη να φάει έξι σπόρους ροδιού, πράγμα που σήμαινε πως δεν θα μπορούσε να φύγει από τον κάτω κόσμο ακόμα και με τη βοήθεια του Δία. Η Περσεφόνη ήξερε για την κατάθλιψη της μητέρας της και ζήτησε στον Πλούτωνα να την επιστρέψει στην γη των ζωντανών, με τον όρο να μείνει έξι μήνες κάθε χρόνο μαζί του, έναν για κάθε σπόρο που έφαγε. Κάθε χρόνο ο Πλούτωνας ταξιδεύει στη γη των ζωντανών με την Περσεφόνη στο άρμα του. Τους μήνες λοιπόν που η Περσεφόνη πηγαίνει στον επάνω κόσμο, η γη είναι εύφορη (άνοιξη και καλοκαίρι) ενώ τους υπόλοιπους μήνες που επιστρέφει στον κόσμο των νεκρών, συμβαίνει το αντίθετο (φθινόπωρο και χειμώνας).
Οι πηγές ενέργειας θα αντλούνται από άλλους πόρους και η ανθρωπότητα θα μπει σε ομαδικό χορό!
Στις 23 Μαρτίου του 2023 ο Πλούτωνας θα περάσει δοκιμαστικά στον Υδροχόο, στο σπίτι του Ουρανού δηλ. που θα βρει το φιλόξενα παγωμένο περιβάλλον που του πάει γάντι σε μια πρόθεση να διανύσει μια εικοσαετή πορεία αναμόρφωσης σε ότι καινούριο τεχνολογικά. Θα μας βάλει να σκεφτούμε ομαδικά, να αναγνωρίσουμε τις ελευθέριες μας να μην ανεχόμαστε την καταπίεση, να λειτουργούμε πιο οργανωμένα μαζικά. Τα ψυχρά συναισθήματα που υπογράφονται από τον Υδροχόο θα γίνουν πιο αναλυτικά σε βαθιές αναζητήσεις και η ψυχανάλυση θα είναι στις προσωπικές μας ανάγκες. Οι μορφές εξουσίας θα αναθεωρηθούν και οι μορφές επικοινωνίας θα είναι τελείως διαφορετικές πια! Καινούριες ανακαλύψεις στο dna, στα κύτταρα στις ασθένειες. Οι πηγές ενέργειας θα αντλούνται από άλλους πόρους και η ανθρωπότητα θα μπει σε ομαδικό χορό!
Έτοιμοι για έναν εναλλακτικό εαυτό;
Από τη Δώρα Χαραλαμπάκη
