Μια συννεφιασμένη μέρα στις 10 Απριλίου του 1912 το πολυτελέστατο υπερωκεάνιο ΤΙΤΑΝΙΚΟΣ είναι έτοιμο να σαλπάρει από το λιμάνι του Σαουθάμπτον για το παρθενικό του ταξίδι με προορισμό τη Νέα Υόρκη. Επιβάτες και πλήρωμα (2.224 άτομα) έχουν ήδη επιβιβαστεί, έχει γίνει ο απαραίτητος έλεγχος και ο πλοίαρχος Έντουαρντ Σμιθ δίνει το σήμα της αναχώρησης. Ήταν 12:00 το μεσημέρι την ώρα που ακούστηκαν τα δυνατά σφυρίγματα του Τιτανικού σφραγίζοντας το χάρτη όχι μόνο του ταξιδιού αλλά και της καριέρας του.
Titanic Sets Sail
Ο Ήλιος, κυβερνήτης του Ωροσκοπίου, είναι δυνατός ψηλά στο Μεσουράνημα σε σύνοδο με το Βόρειο Δεσμό στο Κριό δηλώνοντας ότι ο Τιτανικός ήρθε για να κατακτήσει το κόσμο, «το πλοίο που δεν θα μπορούσε να βυθίσει ούτε ο Θεός». Ο Δίας, σε κυβέρνηση στο Τοξότη (μακρινά ταξίδια) αλλά ανάδρομος, μιλάει από τη μία για χαρά και διασκέδαση (5ος), από την άλλη για υπερβολή, ματαιοδοξία και έλλειψη διάκρισης. Ο Κρόνος στο Ταύρο στο φυσικό του 10ο οίκο κάνει λόγο για κοινωνικό και οικονομικό στάτους – ανάμεσα στους επιβάτες μερικοί από τους πλουσιότερους ανθρώπους του κόσμου, με τη συνολική τους περιουσία να ανέρχεται σε σημερινά 9,2 δις δολάρια. Ο Νότιος Δεσμός στο Ζυγό, περιγράφει την άνεση και την υψηλή αισθητική των χώρων (κυβερνήτρια του η Αφροδίτη σε θέση έξαρσης) αλλά και τη περιρρέουσα ευχάριστη ενέργεια κατά τη διάρκεια του ταξιδιού. Το παρθενικό ταξίδι του Τιτανικού είχε αναδειχθεί σε μεγάλο κοινωνικό γεγονός της εποχής και πολλοί ήταν εκείνοι που ήθελαν να είναι μέρος του, απλά για να έχουν να το λένε.
Ένα τυχερό ξεκίνημα για τον μεγαλοπρεπή Τιτανικό; Θα μπορούσε και να ήταν, αν δεν κρυβόταν κάπου εκεί στον οίκο των κρυφών εχθρών ο Ποσειδώνας ρίχνοντας μια ομιχλώδη σκιά στο ταξίδι του. Εξάγει Ταυ τετράγωνο με τον Ήλιο (συγκλίνον τετράγωνο), τον ανάδρομο Ερμή και τους Δεσμούς. Δυσκολίες και σύγχυση σε ναυτιλιακά θέματα και επικοινωνία, με συμμετοχή μεγάλης μερίδας κόσμου, συμπεριλαμβανομένων και παιδιών.
Σε λίγες μέρες ο Ήλιος θα δεχτεί την ηλιακή υβριδική έκλειψη στις 27ο Κριού. Εδώ, ο κυβερνήτης του Άρης είναι εκτός ορίων, η δε Σελήνη κενής πορείας βρίσκεται στην αναιρετική μοίρα του Αιγόκερω κάνοντας λόγο για απώλειες και τελειώματα, και οι δυο τους σε αμοιβαία υποδοχή . (Ήλιος και Σελήνη στα όρια του κακοποιού Άρη). Ο Χείρωνας στους Ιχθείς μιλάει για μια τραυματική εμπειρία στο υγρό στοιχείο, ίσως και μία θυσία. Βρισκόμενος δε στον 8ο οίκο διακατέχεται από το φόβο του τέλους και της εγκατάλειψης.
Ένας αστρολόγος θα συμβούλευε τον πελάτη του: «Μείνε μακριά από αυτό το ταξίδι!!»
Βάιολετ Τζέσοπ
H Βάιολετ Τζέσοπ γεννήθηκε από Ιρλανδούς μετανάστες στην Bahia Blanca της Αργεντινής στις 2 Οκτωβρίου του 1887 και ήταν η μεγαλύτερη από τα 5 αδέρφια της που φρόντιζε με αγάπη. Το Μάρτη του 1903, λίγους μήνες πριν κλείσει τα 16 της χρόνια, πέθανε ξαφνικά ο αγαπημένος της πατέρας λόγω επιπλοκών κατά τη διάρκεια χειρουργικής επέμβασης.
Η μητέρα της το ίδιο καλοκαίρι πήρε την απόφαση να μετακομίσουν στο Λονδίνο κοντά στην αδερφή της με την ελπίδα να βρει δουλειά για να ζήσει την οικογένεια της. Η νεαρή Βάιολετ παρακολουθούσε μαθήματα σε ένα γυναικείο μοναστήρι, γιατί αγαπούσε πολύ το διάβασμα και επιθυμούσε να σπουδάσει νοσηλευτική (στη προγενέθλια Νέα Σελήνη της ο Ήλιος βρίσκεται στις 24ο Παρθένου καταδεικνύοντας το επάγγελμα υπηρεσίας). Ένα όνειρο που έμελλε να σταματήσει απότομα, όταν η μητέρα της αρρώστησε το 1908 και έτσι χωρίς δεύτερη σκέψη άρχισε να ψάχνει για δουλειά, ώστε να φροντίσει πια η ίδια την οικογένεια της. Μετά από πολύ κόπο (κανείς δεν την εμπιστευόταν λόγω του νεαρού της ηλικίας της και της γοητείας της) προσελήφθει ως θαλαμηπόλος της Royal Mail στις 28/10/1908 αφήνοντας έτσι για πάντα τα βιβλία της. Τον Απρίλη του 1912, η Βάιολετ μετατίθεται στο RMS TITANIC όπου εξυπηρετούσε τους επιβάτες της Α’ θέσης.
Ήταν μια γλυκιά ανοιξιάτικη μέρα του Απρίλη με ένα καταγάλανο ουρανό, όταν ο Τιτανικός έσκισε περήφανα την ήρεμη θάλασσα ξεκινώντας το ταξίδι του πέρα από τον Ατλαντικό. Η ζωή πάνω στο καράβι ξεκίνησε ομαλά και η διάθεση όλων ήταν ανεβασμένη. Ακόμα και η Τζένη, η γάτα του πλοίου και μέλος πια του πληρώματος ήταν κουλουριασμένη σε μια άνετη γωνιά. Η Βάιολετ τακτοποιήθηκε γρήγορα στη καμπίνα της με την Άννα τη συγκάτοικο της και έτρεξε στο μπαρ της Β’ θέσης για να ευχηθεί στο φίλο της Τζακ για το γάμο του. Ήταν ο μόνος που ήξερε το φόβο της για τα μεγάλα καράβια. Κάνανε μια πρόποση για το γάμο του και τον Τιτανικό και έφυγε πιο ήρεμη για τη πολύωρη βάρδια της.
Έμεινε ακίνητη, δεν ήθελε ούτε στον εαυτό της να εκφράσει αυτό που σκεφτόταν.
Νωρίς το βράδυ της Κυριακής έκανε όπως πάντα τη βόλτα της στο κατάστρωμα μόνη με τις σκέψεις της λίγο πριν αποσυρθεί στη καμπίνα της. Ακουγόταν μέχρι έξω η όμορφη μουσική από το βιολί του φίλου της Τζοκ, ο ουρανός είχε γκριζάρει και δεν υπήρχε φεγγάρι, μόνο αστέρια. Ήταν όλα τόσο ήρεμα. Το κρύο την έκανε να ανατριχιάσει. Ήταν μια νύχτα για μέσα, στα ζεστά. Λίγο πριν κοιμηθεί, θυμήθηκε μια προσευχή μεταφρασμένη από τα εβραϊκά που της είχε δώσει μια γριά Ιρλανδή με την οδηγία να την διαβάζει καθημερινά για προστασία από φωτιά και νερό. Είχε περάσει το μισό ταξίδι και δεν είχε καταφέρει να τη διαβάσει. Μόλις τελείωσε την έδωσε και στη συγκάτοικο της και ό,τι είχαν αρχίσει να κλείνουν τα μάτια της, όταν ακούστηκε ένα Μπαμ, σαν κάτι να πρόσκρουσε στο πλοίο…μετά σιωπή, ύστερα ένας ήχος σκισίματος και οι μηχανές σβήσανε… Έμεινε ακίνητη, δεν ήθελε ούτε στον εαυτό της να εκφράσει αυτό που σκεφτόταν. Δεν ήθελε να τη κυριεύσει ο φόβος που έκρυβε με επιτυχία στη καρδιά της. Ο γερο-Στάνλεϋ ο φίλος της θαλαμηπόλος, χτύπησε τη πόρτα τους, το χρώμα είχε φύγει από το πρόσωπο του «Θέλετε να κάνω κάτι για εσάς πριν φύγω; Ξέρετε ότι το καράβι θα βυθιστεί, σωστά;»
Από τη Χρυσούλα Καρρά
