Η αρχαία ελληνική μυθολογία, αποδεικνύεται όλο και από περισσότερους μελετητές ανά τον κόσμο πως εξιχνιάζει τα βάθη του ψυχισμού μας. Πάθη και έρωτες μεταξύ θεών και θνητών, μάχες ηρώων με τέρατα, μεταμορφώσεις, κατακτήσεις, δοκιμασίες, απάτες και τιμωρίες, περιοχές ζοφερές ή χαρούμενες… Όλα αυτά βρίσκονται στον εσωτερικό μας κόσμο. Μας παρουσιάζονται ως Σύμβολα και διηγήσεις που τέρπουν την ψυχή μας για να μην ξεχαστούν και να περάσει η Γνώση τους αναλλοίωτη ανά τους αιώνες.
Είναι πράγματι ο κάθε άνθρωπος, το κάθε ον στο Σύμπαν, τόσο μοναδικό και πλούσιο, αν αναλογιστούμε πως ο καθένας μας, ως αστρολογικός χάρτης, είναι μια ολόκληρη μυθολογία, διαφορετική από των άλλων. Κι αυτό διότι ο ουρανός συνεχώς αλλάζει και δεν θα ξαναυπάρξει ποτέ ίδιος με εκείνον της προηγούμενης στιγμής.
Σύμφωνα με το πώς συναντιούνται οι πλανήτες μέσα στον χάρτη, ανάλογα σε ποια ζώδια και σε ποιους οίκους βρίσκονται, με λίγη φαντασία, μπορεί να γραφτεί ολόκληρο μυθιστόρημα! Το οποίο θα περιγράφει τις περιπτύξεις και περιπέτειές τους, αντιζηλίες, συνεργασίες, πολέμους και μεταμορφώσεις… Ο κάθε ένας μας λοιπόν είναι ένα μυθιστόρημα! Αυτή και μόνο η σκέψη είναι πολύ όμορφη, καθώς έτσι αναγνωρίζουμε ότι έχουμε έναν ξεχωριστό, μοναδικό και πλούσιο εσωτερικό κόσμο.
Μετά από αυτήν την συνειδητοποίηση προχωρούμε στο να ψάξουμε να βρούμε τους δικούς μας μύθους. Μπορούμε να ανατρέξουμε στο άρθρο «Μαθήματα Αστρολογίας για αρχάριους», και να μάθουμε να αναγνωρίζουμε τα ζώδια, τους πλανήτες και τις όψεις στον χάρτη μας. Ύστερα να δώσουμε έμφαση στις δυσκολίες του χάρτη, την «μάχη» δηλαδή μεταξύ πλανητών.
Οι πλανήτες, όπως έχει επιστημονικά αποδειχθεί, εκπέμπουν ήχο. Πρώτος για την μουσική των ουρανίων σφαιρών μίλησε ο Πυθαγόρας, σύμφωνα με τους νεότερους φιλόσοφους. Όταν στον εσωτερικό μας κόσμο δύο πλανήτες «βλέπονται» μεταξύ τους με δύσκολη όψη, οι ήχοι τους δεν ταιριάζουν και εκπέμπουν δυσαρμονία. Αυτό προκαλεί σύγχυση στους τομείς που δρουν οι πλανήτες (οίκους, ζώδια) και για να νιώσουμε αρμονία χρειάζεται να δουλέψουμε την όψη.
Εδώ έρχεται το δύσκολο κομμάτι: Να παλέψουμε ως ήρωες με τα τέρατα της ψυχής μας και να τους επιβληθούμε. Να περάσουμε μέσα από τα Τάρταρα και τις δοκιμασίες του Σίσυφου και του Τάνταλου, να βγούμε νικητές από την μάχη με τον δυνατό Τυφώνα και να βρεθούμε να παιχνιδίζουμε σαν όμορφες Νύμφες και Νιρηίδες στα δάση, τις λίμνες και τα ποτάμια.
Πώς θα γίνει αυτό;
Για αρχή χρειάζεται Επίγνωση. Κοιτάμε τι πάει λάθος ξεκινώντας από τις επιλογές μας και σταματούμε να εθελοτυφλούμε πιστεύοντας πως για ό,τι μας συμβαίνει φταίνε οι άλλοι. Μια σχέση, είτε ερωτική, είτε φιλική, αν φτάσει στο σημείο ο ένας να γίνει θύτης και ο άλλος θύμα και αυτό συμβαίνει κατ’ εξακολούθηση, ευθύνονται και ο θύτης και το θύμα. Ο ένας διότι το πράττει, ο άλλος διότι το επιτρέπει. Αν το θύμα για δικούς του λόγους θέλει να συνεχίσει σε αυτήν την σχέση, πρέπει να γνωρίζει πως ευθύνεται για τις λάθος επιλογές του. Αν ελπίζει πως ο θύτης θα αλλάξει συμπεριφορά πρέπει να γνωρίζει πως θα το κάνει μόνο και αν ο ίδιος το θελήσει και όχι επειδή του το λέει το θύμα.
Αν ο θύτης είναι γονιός ή άλλο συγγενικό πρόσωπο που δεν μπορούμε να αποφύγουμε, είναι καλό να αλλάξουμε τον τρόπο που την βλέπουμε.
Δεν βρίσκεται τυχαία στην ζωή μας κανένας, όλοι κάτι μας διδάσκουν, είτε αυτοί που έρχονται και φεύγουν, είτε αυτοί που μένουν. Αναλογιζόμαστε τι έχουμε κερδίσει ως άνθρωποι από την μεταξύ μας αλληλεπίδραση και προχωράμε, δίχως μίση και κακίες, καθώς, μέσα από άσχημα φαινομενικά γεγονότα, μας βοήθησαν να δούμε κάποια αδυναμία μας ή να γίνουμε σκεπτόμενοι άνθρωποι.
Το ίδιο ισχύει και για όλους τους τομείς, όχι μόνο των σχέσεων. Κοιτάμε πού φταίμε εμείς σε ό,τι μας συμβαίνει και γιατί έλκουμε συγκεκριμένους ανθρώπους και καταστάσεις. Σαν αναλογιστούμε αυτά, ερχόμαστε στην συνειδητοποίηση πως είναι πεποιθήσεις ριζωμένες από τα παιδικά χρόνια. Πιάνουμε την κάθε πεποίθηση ξεχωριστά και την παρατηρούμε.. την επεξεργαζόμαστε. Η κάθε πεποίθηση είναι ένα τέρας με το οποίο οφείλουμε να έρθουμε αντιμέτωποι ώστε να μετατρέψουμε την δυσαρμονία των πλανητικών όψεων σε αρμονία. Για να γίνει αυτό πρέπει να ελευθερωθούμε από τις πεποιθήσεις μας, να αναπνεύσουμε…
Δεν θα επιχειρήσουμε να τις κόψουμε βίαια, διότι, όπως και τα κεφάλια της Λερναίας Ύδρας όποτε τα έκοβε ο Ηρακλής διπλασιάζονταν, έτσι και εκείνες, αν προσπαθήσουμε να τις κόψουμε ή κλείσουμε τα μάτια σαν στρουθοκάμηλοι και κάνουμε πως δεν υπάρχουν, θα επιστρέψουν πιο δυνατές. Το υγιές είναι να τις αποδεχτούμε, να συμφιλιωθούμε και να πάμε πιο πίσω, στην αιτία τους. Εκεί βρίσκεται η «γέννηση του τέρατος».
Αφού βρεθεί η αιτία θα χρειαστεί να εστιάσουμε σε αυτήν, από την οποία απορρέουν όλα όσα κάνουμε στραβά σχετικά με έναν συγκεκριμένο τομέα. Επειδή όλα είναι αλυσίδα, το πρόβλημα σε έναν τομέα φέρνει προβλήματα και σε άλλους τομείς, με αποτέλεσμα να έχουμε δημιουργήσει έναν προβληματικό βίο.
Το Εγώ μας, το οποίο είναι ένα πολύ δυνατό τέρας, εγώ προσωπικά το παρομοιάζω με τον Τυφώνα με τα εκατό τερατώδη κεφάλια, βολεύεται να διατηρεί τις πεποιθήσεις και δεν του αρέσουν τα σοκ και κάτι που θα του ταράξει τα νερά. Έτσι λοιπόν αρρωσταίνει η ψυχή μας και στην συνέχεια και το σώμα μας. Πριν προλάβουμε να φτάσουμε σε αυτό, κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου οι πλανήτες που μας βλέπουν από διέλευση ή πρόοδο και μας λένε: « Ξύπνα γιατί διαλύεσαι!». Οφείλουμε να τους ακούσουμε και να πάρουμε δραστικά μέτρα.
Η ψυχοθεραπεία σε κάποιον ειδικό είναι ένας πολύ καλός τρόπος αντιμετώπισης. Ένας άλλος τρόπος είναι η καθημερινή προσευχή ή ο διαλογισμός. Επίσης βοηθάει πάρα πολύ η μελέτη φιλοσοφικών κειμένων, καθώς τρέφουν το κομμάτι της ψυχής και το ‘εγώ’ μικραίνει. Θα αναλύσω σε επόμενο άρθρο την δύναμη που έχει η, ύψιστη για εμένα, φιλοσοφία, κατά του τερατώδους ‘εγώ’ και των κεφαλιών – πεποιθήσεών του.
Σαν καταφέρνουμε κατά την διάρκεια του ταξιδιού, ως Οδυσσέας ή Ηρακλής, να τιθασεύουμε τις πεποιθήσεις μας και να βγούμε στους άθλους μας νικητές, οι δυσαρμονικές όψεις των πλανητών στον χάρτη μας μετουσιώνονται και εναρμονίζονται. Έτσι αντί να βιώνουμε πόνο ριγμένοι στα Τάρταρα, θα μπορούμε ως νύμφες να παιχνιδίζουμε ανέμελα στα κρύα νερά των ποταμών και να απολαμβάνουμε πλέον τα δώρα (εύκολες όψεις) και όχι την οργή (δύσκολες όψεις) των θεών.
Από Αρετή Γεωργακοπούλου
