Αν έπρεπε κάποιος να προδώσει…
Μέρες σαν κι αυτές τις λυπημένες, τις Μεγαλοβδομαδιάτικες κλείνει η καρδιά και πενθεί. Πενθεί για τους χαμένους, τους λοξοδρομημένους, τους μετανιωμένους… που είναι αδύνατον πια να επανορθώσουν. Πενθεί για τους μικρούς, τους ασήμαντους, τους υπόδικους και καταδικασμένους, τους λίγους, τους ανύπαρκτους, τους κρυμμένους, της αποτυχίας τους… τους πικραμένους. Πενθεί για τους ελάχιστους, τους παραγκωνισμένους των μικρών αυλών που υπηρετούν Χριστό και Μαμμωνά μαζί. Πενθεί για όλους όσους συνειδητοποίησαν πόσο έφταιξαν και κρέμασαν την ντροπή τους σε ένα χοντρό κλαδί συκιάς. Το δέντρο αυτό που σήκωσε πολλές αμαρτίες στο σκουρόχρωμο κορμί του από τον καιρό ακόμη των Πρωτόπλαστων. Αυτό έδωσε τα φύλλα που κάλυψαν το “αμάρτημα” των Πρώτων. Αυτό έδωσε το κλαδί που δεν άντεξε το βάρος της προδοσίας και έσπασε. Το βάρος του Ιούδα. Αυτόν που λυπάμαι και πενθώ περισσότερο από οποιονδήποτε άλλο!
Πως να ξεχωρίσει το “καλό” αν δεν αντιπαρατεθεί το “κακό” απέναντι του;
Και αν ο Ιησούς “διάλεξε” το Σταυρό που τον ανέβασε στα ένδοξα ύψη της αιωνιότητας, ο Ιούδας ο Ισκαριώτης “διάλεξε” το Σταυρό που τον γκρέμισε στα τάρταρα της. Και αν τα δάκρυα της Μαρίας στην pieta κυλούσαν ζεστά πάνω στο σώμα του παιδιού της, ήταν συνάμα δάκρυα πόνου και περηφάνιας. Μα αυτής της άλλης, της μάνας του προδότη, ήταν δάκρυα ντροπής και πίκρας μόνον. Δύο ρόλοι κόντρα, που η δόξα και το φως του ενός, παίρνει δύναμη από την ντροπή και την κατακραυγή του άλλου. Δύο ρόλοι σε αντίθεση, Κλείδα Αρχηγού και Ηγέτη, 16η μοίρα Κριού και Αντικλείδα προδότη και δωσίλογου, 16η μοίρα Ζυγού, απέναντι ακριβώς. Πως να ξεχωρίσει το “καλό” αν δεν αντιπαρατεθεί το “κακό” απέναντι του;
Για τους Δώδεκα Αποστόλους και τα ζώδια τους έχουν γράψει οι περισσότεροι Αστρολόγοι, τόσο του εξωτερικού όσο και της Ελλάδας, και ο καθένας καταθέτει την προσωπική του άποψη και γνώμη. Ο ιερός, άφθονος, σύνθετος αριθμός Δώδεκα, ασκεί μια απίστευτη γοητεία καθώς αντιπροσωπεύει έναν τέλειο κύκλο, αυτόν της μέρας και της νύχτας. Οι Δώδεκα Ώρες της ημέρας, οι Δώδεκα Ώρες της νύχτας, οι Δώδεκα Μήνες του χρόνου, οι Δώδεκα Άθλοι του Ηρακλή, οι Δώδεκα Απόστολοι… Παρθενογένεση δεν υπάρχει στην Αστρολογία όπως δεν υπάρχει και στην Τέχνη, όπως δεν υπάρχει και σε τίποτε που μπορεί να αποτελέσει έμπνευση για τους σημαντικούς και τους μεγάλους, να επεκταθεί και να αποκτήσει νέες διαστάσεις. Από που θα είχε αντλήσει έμπνευση ο William Shakespeare αν δεν είχε υπάρξει ο Σοφοκλής, ο Αισχύλος και ο Αριστοφάνης;
Δώδεκα, ένας αριθμός μαγικός!
Δώδεκα οι Απόστολοι στο Αστρονομικό, Αστρολογικό Ρολόι της Πράγας και κάθε Απόστολος αντιστοιχεί σε κάθε ώρα… σε κάθε μήνα… σε κάθε γεωργική εργασία… σε κάθε Ζώδιο. Μα τι καταπληκτική αντιγραφή της ζωής της ίδιας! Το Δώδεκα της Αναφοράς τόσο πολύ διαδεδομένο, τόσο πολύ σημαντικό …
Δώδεκα μαθητές, έντεκα… και ένας σκάρτος, αυτός που πήρε πάνω του το βάρος της προδοσίας, αυτό που ήταν ταγμένος να σηκώσει. Δώδεκα μαθητές σύμβολα γύρω από τον Ιησού. Δώδεκα ζώδια σύμβολα. Δώδεκα Αστερισμοί γύρω από έναν Ήλιο φωτεινό! Δώδεκα, ένας αριθμός μαγικός!
Ποιος άραγε έπρεπε να προδώσει;
- Και αν θα έπρεπε ο Πέτρος ο Κριός να προδώσει, θα το έκανε μόνο πάνω στην έξαρση της περηφάνιας και στο φόβο του διασυρμού, ακριβώς όπως αρνήθηκε τον Κύριο του πριν ”αλέκτωρ λαλήσει τρις”.
- Και αν θα έπρεπε να προδώσει ο Σίμων ο Ταύρος ο Ζηλωτής, για τα αργύρια θα το έκανε κι αυτός, με τη μόνη διαφορά πως ένας Ταύρος μπορεί να είναι πάνω από υλιστής, απέραντα αφοσιωμένος στον Κύριο που αγαπάει.
- Και αν θα έπρεπε ο Ιάκωβος ο Δίδυμος να προδώσει, μάλλον θα το έκανε από επιπολαιότητα και γρηγοράδα ή γιατί θα μπορούσαν εύκολα να του αλλάξουν γνώμη… ο μικρότερος ήταν εξάλλου!
- Και αν ο Ανδρέας ο Καρκίνος θα έπρεπε να προδώσει, θα το έκανε για το μοναδικό λόγο που θα μπορούσε να το κάνει ένας Καρκίνος… να έχουν πάψει να τον αγαπούν!
- Και αν έπρεπε να προδώσει ο Ιωάννης ο Λέων, θα το έκανε μόνο αν κινδύνευε να του κλέψει κάποιος τον “πρωταγωνιστικό” του ρόλο!
- Και αν έπρεπε ο Φίλιππος ο Παρθένος να προδώσει, θα το έκανε μετά από ενδελεχή σκέψη και μόνο κάτω από το φόβο της διασάλευσης της κανονικότητας…
- Και αν έπρεπε ο Ναθαναήλ ο Ζυγός να προδώσει, θα το έκανε μόνο αν πίστευε πως αυτός θα ήταν ο μοναδικός τρόπος να αποδοθεί δικαιοσύνη…
- Και αν ήταν να προδώσει ο Θωμάς, ο Σκορπιός… μα πως να το κάνει μια και ήταν ο πρώτος που ζήτησε να πεθάνει μαζί του; Όταν ένας Σκορπιός αγαπά, παραμένει πιστός μέχρι το τέλος!
- Και αν ήταν να προδώσει ο Ιάκωβος ο Τοξότης, μόνο από τη φλογερή φανατική του πεποίθηση σε μια θρησκεία που θα του το απαιτούσε θα το έκανε…
- Και αν ήταν να προδώσει ο Ματθαίος ο Αιγόκερως, θα το έκανε μόνο αν αντιμετώπιζε τον κίνδυνο να πληγεί η αξιοπρεπής εικόνα του και η εξέχουσα κοινωνική του θέση.
- Και αν ήταν να προδώσει ο Θαδδαίος ο Υδροχόος, ο Αστρολόγος, θα το έκανε μόνο αν θα έπρεπε με την πράξη του αυτή να προστατέψει φίλους και ίσως για κάποιο λόγο διαφορετικό και ρηξικέλευθο…έξω από την εποχή του!
- Και τώρα τι; Μα είναι δυνατόν ο Ιούδας ο Ισκαριώτης να ανήκει στο ζώδιο των τρυφερών και ονειροπόλων Ιχθύων; Στο ζώδιο αυτό της Θυσίας; Ο προδότης αυτός των τριάντα αργυρίων… Μα ήταν ανάγκη να προδοθεί ο Ιησούς για να συλληφθεί; Μήπως ήταν επικηρυγμένος; Μήπως ήταν καταζητούμενος; Μήπως δεν μπήκε βαγιοστεφανωμένος μέσα στην Ιερουσαλήμ; Μήπως ο Ιούδας δεν ήταν συνδαιτυμόνας του στο Μυστικό το Δείπνο; Μήπως ο Ιούδας δεν συμμετείχε μαζί με τους υπόλοιπους στη “νίψη των ποδιών”, τη συμβολική αυτή πράξη της Κάθαρσης; Μήπως ο Ιούδας “γνώριζε” τη Θυσία την υπέρτατη που ζήτησε ο Ιησούς από αυτόν; Κάτω από το διπλό σύμβολο των Ιχθύων, ντροπαλός, φαντασιόπληκτος ίσως λίγο αφελής, χαοτικός και ευκολόπιστος και τόσο μα τόσο μετανιωμένος, οδηγήθηκε στην αυτοκτονία, εκεί στην τελευταία μοίρα των Ιχθύων, την 29η, εκεί που τελειώνει ο κόσμος πριν αρχίσει ξανά!
Αν δεν είχε γίνει Θυσία στο βωμό της σύγκρισης, απλά δεν θα είχαν υπάρξει τα Θεία Πάθη, δεν θα είχε επιτελεστεί η Ανάσταση! Πόσο πολύ τους έβγαλε όλους από τη δύσκολη τη θέση; “Το Φάντασμα του Ιούδα”, ποίημα του Σωτήρη Σκίπη, βάζει τα λόγια στο στόμα του ίδιου που απευθύνεται στους υπόλοιπους Μαθητές…
“Λοιπόν εγώ αν δεν ήμουνα
Θε να ‘ταν κάποιος άλλος
Μια φορά, κάποιος από τους δώδεκα να πέσει έπρεπε θύμα…”
Αν ήταν κάποιος να προδώσει… Αν ήταν να προδώσει ο Ιούδας… μα πρόδωσε είναι αλήθεια. Όχι, όχι για τα αργύρια, αλλά γιατί κάποιος έπρεπε να το κάνει. Αυτόν σκέφτομαι πιο πολύ από όλους τις ημέρες αυτές της θλίψης. Αν η Σταύρωση είναι η Θυσία, το ανάθεμα το αιώνιο είναι Θυσία βαρύτερη ακόμη…
Αφιερωμένο σε φίλους και εχθρούς. Αφιερωμένο στους σημαντικούς και στους ασήμαντους. Αφιερωμένο στους εδώ και στους από την άλλη μεριά. Περισσότερο από ποτέ προσδοκώ Ανάσταση Νεκρών.
