Ο αστερισμός του Σκορπιού φωτίζεται από τον Ήλιο από 24 Οκτωβρίου έως 22 Νοεμβρίου. Είναι όγδοο ζώδιο στη σειρά του ζωδιακού. Έχει για στοιχείο του το νερό και ποιότητα σταθερή. Είναι σύμβολο θανάτου και μεταρρύθμισης, επίμονης και διείσδυσης, που εκφράζεται με το «εγώ ελέγχω».
Ο Σκορπιός είναι κατεξοχήν αρρενωπό ζώδιο, μια Ανακόντα του ζωδιακού κύκλου. Στις αρχαίες σχολές της Αστρολογίας, κυρίως στην αιγυπτιακή και την εβραϊκή, το ζώδιο δε συμβολιζόταν από το Σκορπιό, αλλά από το φίδι. Το ερπετό εκείνο, που με την περιοδική αλλαγή του δέρματός του, συμβολίζει την αναγέννηση, την ανανέωση και γενικώς τη λειτουργία των νόμων της εξέλιξης. Σε κανένα άλλο ζώο στη φύση δεν είναι τόσο έντονος ο κύκλος της μεταμόρφωσης και της ανανέωσης όσο στο φίδι. Θεωρούνταν σαν ένα αθάνατο πλάσμα, ικανό να ανανεώνεται με την περιοδική αλλαγή του δέρματός του και να αλλάζει συνεχώς μορφές. Κάθε αλλαγή μορφής σηματοδοτεί ένα νέο κύκλο. Δημιουργία, φθορά, θάνατος και μεταμόρφωση, είναι τα στάδια κάθε κύκλου της ζωής του.
Επίσης, το φίδι συμβολιζόταν σα φορέας γνώσης, σοφίας αλλά και απαράμιλλης πονηριάς και ευστροφίας. Έρπει στο έδαφος και είναι ευέλικτο, ώστε να βρίσκεται πάντα εκεί που θέλει. Έτσι, και οι εκπρόσωποι του ζωδίου του Σκορπιού έχουν ευελιξία και ευστροφία να βρίσκουν όλες τις απαντήσεις. Τίποτα δε μπορεί να μένει κρυφό και δεν αισθάνονται ασφαλείς, αν δε γνωρίζουν όλα τα δεδομένα και τα μυστικά των γύρω τους. Ακόμα, το φίδι μένει πάντα κρυμμένο μέσα στο έδαφος, κατοικεί σε σκοτεινά και υγρά μέρη, ανάμεσα στις ρίζες των μεγάλων δέντρων ή στις σχισμές των βράχων. Συμβολικά όλοι οι Σκορπιοί αφήνουν τους γύρω τους στο σκοτάδι, κρατάνε μυστικά, αποζητούν την απομόνωση και το προσωπικό καταφύγιο, μακριά από τα αδιάκριτα βλέμματα.
Είναι άρχοντας του σκοταδιού και βασιλιάς του κόσμου των νεκρών.
Μυθολογικά το ζώδιο του Σκορπιού σχετίζεται με το σκορπιό εκείνο που σκότωσε τον Ωρίωνα, τον πιο διάσημο κυνηγό στην Ιλιάδα του Ομήρου. Πολύ ψηλός, δυνατός και όμορφος, συνόδευε τη Θεά του κυνηγιού, Άρτεμις, στα κυνήγια της. Υπάρχουν αρκετές διαφορετικές εκδοχές για το τέλος του. Σύμφωνα την κυρίαρχη παράδοση, πέθανε από δάγκωμα σκορπιού που του έστειλε είτε η Άρτεμις, επειδή είχε φύγει από κοντά της, ως ερωτευμένος με την «Ηώ», είτε ο Απόλλων, για να μη δημιουργηθεί ερωτική σχέση του Ωρίωνα, με την αδελφή του Άρτεμις. Είτε πάλι η Άρτεμις, αλλά για άλλον λόγο, επειδή ήταν ερωτευμένη μαζί του και για να μη χάσει τη φήμη της ως «Άσπιλη Παρθένος», αποφάσισε να τον σκοτώσει, (τσιμπώντας τον σκορπιός). Μάλιστα λεγόταν ότι έκλαψε πολύ και τον θρήνησε καιρό.
Ο κυβερνήτης πλανήτης του ζωδίου του Σκορπιού είναι ο Πλούτωνας, που μυθολογικά ήταν γιος του Κρόνου και της Ρέας, αδερφός του Δία, του Ποσειδώνα και της Θεάς Δήμητρας. Είναι άρχοντας του σκοταδιού και βασιλιάς του κόσμου των νεκρών. Τη μορφή του χαρακτήριζε μια έκφραση μυστήρια, πολύπλοκη και αόριστη. Αναφέρετε ως ένας ψηλός επιβλητικός άντρας, ντυμένος στα μαύρα, πάντα έφιππος ή με άρμα που το έσερναν μαύρα άλογα. Εξέπεμπε μια στοχαστική αυστηρότητα, που προκαλούσε δέος και φόβο. Χαρακτηριστικό του όπλο η «κυνή», περικεφαλαία από δέρμα σκύλου, που του είχαν χαρίσει οι Κύκλωπες και έτσι μπορούσε να γίνεται αόρατος, τυλιγμένος σε ένα αδιαπέραστο σύννεφο. Αποτελεί, επίσης, το άλλο κεντρικό πρόσωπο του μύθου της ερωτικής απαγωγής της Περσεφόνης.
Στην αρχαία ελληνική μυθολογία συναντά κανείς πάλι το φίδι στο σημαντικότερο μύθο, που συνδέεται με το ζώδιο του Σκορπιού. Την «Λερναία Ύδρα» και όπως ο μύθος αναφέρει: Στη λίμνη Λέρνη Αργολίδος, ζούσε ένα μεγάλο φίδι, ένα μυθικό τέρας με ενεά κεφάλια, που το καθένα είχε δηλητηριώδη δόντια και το έλεγαν Ύδρα. Η Ύδρα τέντωνε το κορμί της έξω από τη σπηλιά που ζούσε και με το τεράστιο στόμα της, τραβούσε τους ανθρώπους στο βυθό της λίμνης, όπου τους έτρωγε. Επιπλέον, η αναπνοή της ήταν τόσο καυτή, που κατέστρεφε ό,τι βρισκόταν κοντά της.
Η σπηλιά ήταν στη μέση μιας μεγάλης έκτασης με λάσπη, ένα βρωμερό βάλτο και έτσι κανείς δε μπορούσε να πλησιάσει χωρίς να τον αντιληφθεί. Σύμφωνα με το μύθο, ο Ηρακλής έπρεπε να εξοντώσει την Ύδρα, που κατάκαιγε τις καλλιέργειες των κατοίκων της περιοχής και τους έτρωγε. Στην αρχή προσπάθησε ανεπιτυχώς να σκοτώσει το τέρας μέσα στη σπηλιά, κόβοντάς του τα κεφάλια, αλλά έκπληκτος παρατήρησε πως για κάθε κεφάλι που έκοβε, ξεφύτρωναν τρία στη θέση του.
Για να την αντιμετωπίσει τελικά, την παρέσυρε έξω από τη σπηλιά της, γιατί η Ύδρα δε μπορούσε να αντέξει το φως του Ήλιου. Τη σήκωσε, λοιπόν, με τα χέρια του, ώστε όλα τα κεφάλια της να πυρακτωθούν από το φως του Ήλιου (σε μια άλλη παραλλαγή του Μύθου ο σύντροφός του Ιόλαος βάζει φωτιά σε κάθε κεφάλι που κόβει ο Ηρακλής), μέχρι που απέμεινε το ένα κεφάλι, το αθάνατο. Όταν το έκοψε ο Ηρακλής, το έθαψε στο έδαφος μακριά από το κουφάρι του τέρατος και ολοκλήρωσε τον άθλο του.
Απέχθεια, εκδικητικότητα, βία, θυμός, ζήλια, φθόνος, σεξουαλικότητα, φόβος, εμμονή.
Ερμηνεύοντας το μύθο, τα κεφάλια της Ύδρας μπορούν να λάβουν πολλές ονομασίες: απέχθεια, εκδικητικότητα, βία, θυμός, ζήλια, φθόνος, σεξουαλικότητα, φόβος, εμμονή. Όλα όσα συμβολίζουν τον υποσυνείδητο πόθο, τη φλογισμένη επιθυμία για κάθε τι άψυχο ή έμψυχο, υπάγονται σε αυτό το ζώδιο. Τα κεφάλια της Ύδρας, όμως, βρίσκονται μέσα και σε κάθε ανθρώπινη ύπαρξη, συμβολίζοντας τα πρωτόγονα συναισθήματα που την κατακλύζουν και κανένα άλλο ζώδιο δε μπορεί να αναγνωρίσει αυτά τα συναισθήματα, όσο ο Σκορπιός.
Συμβολικά η Ύδρα ζει στο σκοτάδι και έτσι αν αυτά τα συναισθήματα βρίσκονται στο σκοτάδι, πολλαπλασιάζονται σαν τα κεφάλια της Ύδρας και δηλητηριάζουν την ανθρώπινη ύπαρξη, στο βαθμό που μπορούν να καταστρέψουν όχι μόνο τον ίδιο τον άνθρωπο αλλά και τους γύρω του. Ακριβώς όπως ο Ηρακλής έφερε την Ύδρα από το σκοτάδι στο φως, έτσι και αυτά τα συμπλέγματα πρέπει να αναγνωριστούν και να έρθουν στο φως της συνείδησης.
Συμβολισμός του Σκορπιού είναι η σύγκρουση με τα υποσυνείδητα συμπλέγματα της ύπαρξης, με τον καταπιεσμένο άλλο που κρύβουμε μέσα μας. Άμεση συνέπεια της σύγκρουσης και της μάχης είναι ο θάνατος. Σε κάποια επίπεδα πρέπει να πεθάνουμε για να μεταμορφωθούμε και να εξελιχτούμε. Μόνο όταν ο Σκορπιός έχει δώσει τις μάχες με την ίδια του την ύπαρξη, μπορεί πλέον να απαγκιστρωθεί ψυχολογικά σε κάποια επίπεδα και να γίνει δημιουργικός. Τα σημαντικότερο πρόβλημα, όμως, είναι ότι πολλοί Σκορπιοί εθίζονται τόσο πολύ στη μάχη, που αδυνατούν να αφοσιωθούν στις απλές χαρές της ζωής. Όταν τα άλλα ζώδια σκέφτονται την ευτυχία και την αρμονία, ο Σκορπιός σκέφτεται την επιβίωση.
Όσοι λοιπόν ανήκουν στο ζώδιο του Σκορπιού, διακρίνονται πάνω από όλα για τη δύναμη του χαρακτήρα τους. Φαίνονται άνθρωποι ήρεμοι και συχνά η εμφάνισή τους είναι σοβαρή. Ο χαρακτήρας τους εκφράζεται με τρεις λέξεις, αντοχή, δυναμισμός, καθήκον και είναι αυτά που αποτελούν τη βάση της προσωπικότητάς τους και παίζουν ένα μεγάλο ρόλο στη ζωή τους. Το ζώδιο του Σκορπιού εκφράζει την έννοια του αγώνα και του φόβου.
Είναι ευαίσθητος, δεικτικός και κατά συνέπεια, ευάλωτος.
Στον Σκορπιό ανήκει ο άνθρωπος που θα πολεμήσει για τα ιδανικά του, όπως επίσης και για την υπεράσπιση της ύπαρξής του. Σε αυτόν τα ένστικτα της αυτοσυντήρησης και της αναπαραγωγής είναι ιδιαίτερα τονισμένα. Είναι ευαίσθητος, δεικτικός και κατά συνέπεια, ευάλωτος. Χαρακτηριστική είναι η πίστη του στους στόχους που θέτει. Δεν υπάρχει περίπτωση να αθετήσει οτιδήποτε έχει διακηρύξει ή υποσχεθεί. Ξέρει να φυλά καλά τα μυστικά του. Μπορεί να εκμυστηρεύεται ορισμένα πράγματα σε εκείνους που έχουν κερδίσει την εμπιστοσύνη του, αλλά σε κανέναν δε θα μιλήσει για τα πολύ ευαίσθητα σημεία του. Στερείτε προσαρμοστικότητας και συχνά κλείνετε σε ένα δικό του κόσμο. Η τεράστια δύναμη που διαθέτει, σε συνδυασμό με τη θαυμαστή ζωτικότητά του, η περηφάνια στις ικανότητές του να τα βγάζει πέρα στις δύσκολες στιγμές και τέλος με τον μαγνητισμό που διαθέτει τον κατατάσσει στα άτομα με μεγάλη αυτοπεποίθηση.
Ο Σκορπιός είναι έξυπνος και του αρέσει να τον προσέχουν οι άλλοι. Συνήθως είναι πνευματώδης και διαθέτει μια οξυμένη αίσθηση μακάβριου, λίγο δηλητηριώδης ή έστω με δεικτικό χιούμορ, για το οποίο είναι πολύ περήφανος. Δεν ανέχεται καθόλου, όμως, να το έχουνε οι άλλοι.
Άλλο γνώρισμά του είναι το πάθος. Μεγαλουργεί με αυτό, αλλά φθάνει και σε ακρότητες. Η προσωπικότητά του εκπέμπει μια γοητεία, που γεννά πειρασμό και μια αόριστη αίσθηση αμαρτίας, που είναι σε θέση να γκρεμίσει οποιαδήποτε αρετή. Δεν είναι πάντα όμορφος, αλλά δεν του λείπει πότε ο μαγνητισμός και η γοητεία. Όταν ο Σκορπιός καρφώνει με τα ολέθρια μάτια του, οι άλλοι νιώθουν τα πιο περίεργα συναισθήματα. Διαθέτει τη «Γοητεία της Αμαρτίας». Τρελαίνεται να διαφθείρει τους άλλους, να κλονίσει έναν οικογενειάρχη, να δελεάσει ένα διευθυντή τραπέζης, να σαγηνεύσει ένα στρατηγό των ενόπλων δυνάμεων. Αυτές οι πράξεις του προσφέρουν μεγάλη απόλαυση. Σημειωτέων, έχει μια μόνιμη ροπή προς την παρακμή. Όλες οι εποχές παρακμής στην ιστορία της ανθρωπότητας, έχουν χαρακτήρα Σκορπιού. Έπρεπε να μεσολαβήσουν για να ανασυνταχθεί μετά η ζωή και ο πολιτισμός, αλλά όσο διαρκούσαν, πολλοί λίγοι έμειναν ανέπαφοι από αυτό το διάχυτο κλίμα τους.
Το ζώδιο του Σκορπιού έχει και ένα μεγάλο αριθμό συνειρμικών συμβόλων όπως: Το Ερπετό, που απεικονίζει την εξερεύνηση του υπεδάφους από το ζώδιο. Ο Δράκοντας, που έχει ένα ενδιαφέρον για τα πλούτη. Ο Φοίνικας, με την ικανότητα να ορθώνεται από τις στάχτες της ζωής. Τέλος ο Σκορπιός, που υποδεικνύει την τάση να παραλύει τους υπόλοιπους, με τον έλεγχό του.
Το γράμμα Μ ♏του ζωδίου του Σκορπιού, όπως και με την Παρθένο, υποδηλώνει τη Μητέρα Γη. Το βέλος προς τα επάνω, φέρνει στο νου την ουρά του Σκορπιού ή του διαβόλου. Θα μπορούσε κάποιος να πει, ότι απεικονίζει ουσιαστικά το ενδιαφέρον του ζωδίου να ξεσκεπάσει ό,τι βρίσκεται από κάτω και το βέλος γυρίζει κοιτάζοντας μακριά από τον εαυτό του, εκεί που επιθυμεί να εμβαθύνει τη συνείδησή του.
Από τον Χάρη Κίτσιο
